Kucuk Kalplere sans taniyin...

Su an bu sozcukleri yazarken dahi celiskili ifadeler kullanmami lutfen normal gorun. Ben de sonucta sizin gibi bir insanim ve her gun yanlislarimi ve dogrularimi sorgularim..

Evet biz, Yunusun annesi ve babasi olarak ona sans tanidik. Bircok insan bizimle bir araya geldiginde once bunu sorguladi. Bilmiyor muydunuz dediler?

Evet, biliyorduk elbette, ayrintili ultrasonda o aci haberi ilk aldigimizda biz de dusunduk. Hatta esimle Hacettepe Hastanesinin Cocuk Acil bolumunun onundeki banklara cokerek hickiriklara boguldugunuzda yasal olarak 1 haftamiz vardi. Ama kiymadik, kiyamadik...

Daha fazla devam etmeden sunu da solemek isterim. Hamileliklerini kalp hastaligi veya baska bir anomali dolayisiyla sonlandiran anneler de elbette bu yollardan gecti ve kendi dogrularini yaptilar. Kimseyi kinamiyoruz ve elestirmiyoruz, bizim dogrumuz buydu.

Evet biliyordum, Yunus bize gelirken belki kalbi yarim olacakti ama biz ona tam bir hayat vermeye hazirdik. Abisi, annesi ve babasi olarak belki onun icin tam bir hazirlik yapamadik; besik alamadik, oyuncak, bebek arabasi, kiyafet bile alamadik ama onun yasayacagi omru tamamlamaya hazirladik kendimizi.

Bu cok da kolay olmadi, bir gun kalktik agladik, bir gun sizladik, bir gun gulduk, baska bir gun birbirimize sarildik.. Inisler ve cikislar cok oldu bu fikre alistirirken kendimizi ama en sonunda suna karar verdik: onun o kucuk kalbine sans tanimaliyiz...

Eger sizler de bu yollardan geciyorsaniz lutfen durun ve dusunun.

Belki de size soyledikleri gibi olmayabilir. Belki de bebeginiz sizinle uzun yilar yasamak icin geliyordur ya da sizin kokunuzu minicik icine cekip bu dunyaya veda edecektir.

Degmez mi onu bir gun dahi gormeye?

Degmez mi kokusunu icinize cekmeye?

Degmez mi o minicik ellerini tutmaya?

Deger, inanin ki deger...

Biz yasadik ve gorduk...

Asla yasamaz dediler Yunus icin, dogdugu anda olur, olmezse de hastanede gecer omru dediler.

En kotusu de ameliyat edilecek sartlari olusmazsa, hasta haliyle eve gondeririz dediler..

Dogumundan 2 gun sonra yogun bakimdan taburcu olunca esimle doktorlara kosup, 'Birsey yapilamayacagi icin mi gidiyoruz?' dedik.

Hayir, hersey bekledigimizden daha iyi dediklerinde dunyalar benim oldu.

Bu yaziyi yazarken size sadece ornek olmak istedin, gorun istedim, yasamaz dedikleri halde yasayan minigimizle mucadelemezi gorun istedim..

Ve bilin ki, karariniz ne olursa olsun, onun icin herseye deger..

Onun kucuk kalbine sans taniyin...

Yunus'un Annesi