Biz cok mutluyuz.

Merhaba sevdiklerimiz ve takipcilerimiz,

Bugun bu yaziyi sizler icin yaziyorum. Bilmenizi istedigim bazi seyler var..

Bircok arkadasim gozyaslarina bogularak yazilari okuduklarini soyluyorlar. Haklisiniz, biraz duygu dolu olabiliyor, cunku Hakan ve benim en ozel duygularimizi burdan okuyorsunuz, yasadiklarimizi, Yunusumuzu ve Beramizi...

Yani kisacasi yogun ve ciplak bir duygu seline maruz kaliyorsunuz.

Ama dedim ya, bilmenizi istedigim birsey var diye.

Biz cok ama cook mutluyuz!!!

Yunusu dunyaya getirdigimiz icin hic pismanligimiz yok..Aksine onun her gulusu bu mutlulugu daha da yuceltiyor. Bazen Bera 'kardesim' diye bagiriyor sabahlari, bizim icin bu paha bicilmez bir mutluluk.

Huzur dolu yuvamiz cunku gunluk kargasalardan cok uzakta yasiyoruz. Eskiden problem olan hicbirsey ama hicbirsey problem degil artik. Daha da bir aile gibi olduk. Ve biliyor musunuz bizim icin hayat anlam kazandi. Once Bera ile yasadik bunu, simdi Yunus bunu pekistirdi.

Tabi ki de aileye katilan her yeni fert aileyi biraz daha bir butun haline getiriyordur ama Yunusun mucadelesi bizim icin bunu daha bir farkli kildi.

Evimize gelen arkadaslarimiz bilir, hersey yerli yerindedir, cunku ben daginikliga tahammul edemem. Simdi artik hersey ve her yer darmadaginik. Ama bu daginiklik oyle ironik bir duzen katti ki hayatimiza, onu bile seviyorum.

Onun icin siz de bizim icin veya yazdiklarimizi okurken duygulandiginizda hic uzulmeyin, yazik demeyin, aksine bilin ki gercekten bu aile cok mutlu!

Boyle bir cocuk dunyaya getirdigimiz icin biz hic de uzulmedik! Agladik belki, gozlerimiz patlayana kadar, zaman zaman belirsizlikten bunaldik, olumle burun buruna olmanin, olume bu denli yakin olmanin farkina vardik ama UZULMEDIK.

Lutfen bizim icin siz de mutlu olun cunku biz cok ama cok mutluyuz...Daha yapacak cok sey var.

Yunus'un Annesi