Oksijen saturasyon duzeyiyle yasamak...

Yunustan once bilmedigim terimler.. 'Nefesim daraldi' lafini cok duymusumdur ama simdi gercegini yasayinca duymaya bile tahammul edemiyorum..

Minik Yunusun oksijen degerleri bizim icin cok onemli ve bunun kontrolunu saglamak da hayati onem tasiyor.

Anne karnindayken doktorlarin ongorusu yasamayacagi yonundeydi. Damarlari ters, kalbi sagda, bir suru deligi olan ve sag ventrikulu gelismemis bir kalp ile Yunus hayata tutundu. 

Yunusla ilgili yogun bakimdan ayilirken en cok duydugun kelimeler oksijen saturasyonu duzeyi oldu. Nedir bu diye sorgulamadim cunku zaten artik okudugum binlerce kaynaktan ogrenmistim bunu.

Yunus yogun bakimdayken hemsireler bizi bilgilendirip hep oksijen duzeyi 88 civari dediler. Cok sevindik! Cunku kalp hastasi bir bebegin bunu yasamasi anormal bir durumdu. Veya normaldi ancak bizim beklentilerimiz bu yonde degildi.

Sonra hastaneden cikarken 93'u bile gorduk. Normal bebeklerinki 95 civariydi ve Yunus sanki saglikli bir bebek gibi nefes almak icin cabaliyordu.

Tabii ki hastaneden cikarken bize soyledikleri bu duzeylerin mutlaka dusecegiydi. Ve oyle de oldu..

Yaklasik 3 aylik olmak uzere olan Yunusumuzun duzeyleri gittikce dusuyor. 

Son zamanlarda morarmalari da artinca bugun yine hastaneye gittik. Ve maalesef once 75'i gorduk sonra da biraz sakinlesince 78'i gorduk.

Oradaki hemsire hanim bana israrla bunun normal bir bebek icin son derece dusuk oldugunu ama kalp hastasi ve temiz kani pis kanla karisan bir bebek icin normal oldugunu soyledi.

Normal? Hayatimizda artik boyle bir kavrama maalesef cok yer yok. Normalin ve zorun karsiligi ailemiz icin artik cok farkli. Insanlarin yasadiklari normal hayati biz Yunus'u dogurmaya karar verdigimizde kapidan kovduk.

Artik bizim normalimiz cok baska. Normal insanlarin 95 civari olan oksijen saturasyon duzeyi bizim icin 75. 

Bugun buyuk oglumuzun oyun grubunun kurucusu ile karsilasip da Yunustan bahsedince, bu duruma nasil dayandigimizi sordu. Bir anne olarak gozleri doldu, ve sanirim normal bir hayatimiz olmadigi icin empati yaparken de yutkundu..

Evet bizim artik normal bir hayatimiz yok. Istedigimiz zaman evden cikamamak, istedigimizde es dost akrabalarla mikrop yuzunden gorusememek, insanlara telefonda hastaysaniz lutfen gorusmeyelim demek, surekli Yunusun nefesini dinlemek, yeni teshis konulan torticollis'i yuzunden devam eden fizik tedavilerimiz, gece boyunca boynunu sola cevirmek icin her yarim saatte bir kalkip durmak, yarini bilmeden yasamak bizim normalimiz artik.

Biz bunu elimizden geldigince kabullenmeye calisiyoruz...

Iste hepsi oksijen saturasyon duzeyi ile basladi.Artik bizim normalimiz 75...

Yunus'un Annesi